Zoek een plek waar je even helemaal mag zijn. Zet je telefoon uit, sluit de deur, en geef jezelf toestemming om te verdwijnen uit de drukte van de dag.
Als je wil, brand een kaars van bijenwas of een beetje honingwierook.
Laat de geur je omhullen als een zachte mantel van zomerwarmte.
Sluit je ogen.
Adem langzaam in… en uit…
Voel hoe je schouders zakken, hoe je kaken loslaten, hoe je hart zich opent.
Laat alles wat gespannen is zacht worden.
Stel je voor dat je staat in een zonovergoten tuin.
De lucht is warm en doordrenkt met geur.
Rondom jou bloeien bloemen in zachte tinten: lavendel, klaver, kamille, tijm.
Hun kleuren lijken te zingen, hun geuren dansen in de lucht.
Het zachte gezoem van bijen vult de ruimte.
Het is geen lawaai, maar een ritmisch fluisteren van leven — een lied dat de aarde en de hemel verbindt.
Eén bij komt naar je toe.
Ze zweeft vlak voor je gezicht.
Ze kijkt je aan — niet met ogen, maar met trilling.
Je voelt haar ritme in je hart, alsof je hartslag zich afstemt op haar vleugelslag.
Zonder woorden nodigt ze je uit haar te volgen.
Samen dalen jullie af, langzaam, in een gouden bijenkorf.
Het is geen gewone korf, maar een innerlijke ruimte van licht, warmte en resonantie.
De wanden glanzen als honing, de lucht is gevuld met een zachte vibratie.
Het gezoem om je heen klinkt als een mantra, een gebed dat je herkent zonder het ooit geleerd te hebben.
Het is de taal van verbondenheid, van gemeenschap, van de natuur zelf.
In het centrum van de korf wacht iets bijzonders:
de Nectar van Weten.
Het is geen object, geen fles, geen vat.
Het is een aanwezigheid.
Een bron.
Een herinnering.
De bij zegt niets, maar je voelt het: dit weten draag je al die tijd in je mee.
Je hoeft het niet te grijpen, niet te begrijpen.
Je hoeft alleen te ademen.
Te ontvangen.
Te proeven met je ziel.
Wat verschijnt er?
Een gevoel?
Een herinnering?
Een inzicht?
Laat het komen.
Laat het zacht zijn.
De bij keert terug naar je.
Ze landt heel even bij je hart en laat een kleine druppel honing achter — een stille zegen, een gouden herinnering aan dit moment.
Je buigt in stilte.
Ze zweeft omhoog, terug naar het licht, terug naar de tuin.
Langzaam voel je je lichaam weer.
De grond onder je voeten.
De lucht in je longen.
Het ritme van je hart.
Wanneer je er klaar voor bent, open je je ogen.
Blijf nog even zitten.
Laat de stilte nazinderen.
Misschien wil je iets opschrijven — een woord, een beeld, een gevoel.
Laat het gezoem van de bij je gids zijn in de komende dagen.
Misschien fluistert ze opnieuw, wanneer je stilstaat bij een bloem, een geur, een lichtstraal op je huid.
Misschien herinnert ze je eraan dat wijsheid niet ver weg is, maar altijd in jou aanwezig.
Deze meditatie kan telkens opnieuw beleefd worden. De bij is een gids van eenvoud en overvloed, van arbeid en vreugde, van gemeenschap en innerlijk weten.
Het is een geschenk voor een ieder die dit wilt ontvangen.
Reactie plaatsen
Reacties