Waarom ik kies voor het echte contact – een antwoord op AI-aanbiedingen
De afgelopen maanden kreeg ik meerdere berichten van bedrijven die AI-oplossingen aanbieden voor mijn website.
Virtuele agenten, automatische antwoorden, chatbots die zogezegd “menselijk” communiceren.
Ze beloven snelheid, efficiëntie, bereikbaarheid. En toch… voel ik bij elke boodschap een diepe nee.
Mijn werk met bijen, kruiden, vrouwencirkels en rituelen is geworteld in het echte. In het trage.
In het voelbare. In het moment waarop iemand een vraag stelt, en ik even mag ademen, voelen, zoeken: is er verbinding? Wat wil er gezegd worden?
Soms duurt dat even.
Soms komt er een foutje.
Soms is er stilte.
Maar juist daarin schuilt de menselijkheid.
Ik geloof niet dat echtheid geautomatiseerd kan worden.
Geen algoritme voelt de trilling van een vraag.
Geen chatbot weet wanneer iemand eigenlijk iets anders vraagt dan wat er staat.
Geen virtuele agent kan de geur van tijm of het ritme van een drum begrijpen.
Dus nee, ik kies niet voor AI op mijn website.
Ik kies voor de weg van het hart, van de seizoenen, van de trage correspondentie.
Als je mij een bericht stuurt, weet dan: ik lees het zelf. Ik voel het zelf.
En als er een antwoord komt, dan is het een echt antwoord. Soms snel, soms traag, maar altijd echt.
Voor wie werkt met technologie: ik nodig je uit om ook eens te voelen. Wat gebeurt er als je niet optimaliseert, maar vertraagt? Wat als je niet automatiseert, maar afstemt? Misschien ontdek je dan iets wat geen machine ooit kan bieden: verbinding.
Warme groet, Olga
Reactie plaatsen
Reacties