Welkom in de kleurrijke wereld van kaasjeskruid, een plant die zich onopvallend maar krachtig presenteert in onze natuur. Hoewel het op het eerste gezicht een bescheiden bloem lijkt, zit er zoveel meer in verborgen: een veelzijdige groeier, een bron van medicinale wonderen en een ware magneet voor biodiversiteit. Laten we samen duiken in de wonderen van deze bijzondere plant!

Als natuurimker is het laten slingeren van honing altijd een bijzonder moment.

Stel je voor dat je, na een verhitte ruzie met een dierbare, besluit even tot rust te komen in de nabijheid van je bijenkorf.

De video legt uit hoe paardenbloemen, die in het voorjaar bloeien, een waardevolle bron van pollen en nectar zijn voor bijen. In plaats van ze te verwijderen, wordt aangeraden om een paar paardenbloemen in het gazon te laten staan en pas te maaien na de bloei, om bijen te ondersteunen. Verschillende bijensoorten zoals Andrena, Halictus en Apis mellifera verschijnen in de video, wat hun belang voor het ecosysteem benadrukt.

Midden maart begon ik aan een avontuur dat me diep zou raken, een reis naar Feel Free Farm in Kapkazy, nabij Bodzentyn, Polen.

Naast deze blog deel ik met trots enkele door mijzelf gemaakte infokaarten. Elk kaartje vertelt een stukje van de fascinerende wereld van de bijen en biedt boeiende weetjes en inspirerende illustraties. Als je interesse hebt om deze unieke, handgemaakte kaarten te bemachtigen – bijvoorbeeld als educatief hulpmiddel of als een decoratief kunstwerk – dan kun je deze uiteraard aanschaffen. Neem gerust contact op voor meer informatie!

Onder het licht van de volle maan, die als een oude poort naar transformatie fungeert, werd deze editie van de kruidenwis tot stand gebracht. Met 24 zorgvuldig geselecteerde kruiden schiep ik een bundel die staat voor transitie en overgave aan de natuurlijke cycli van het leven. Hoewel ik oorspronkelijk geen Brandnetel, Hazelaar en Geranium in gedachte had, bracht Nina deze krachtige planten mee, alsof zij als boodschappers de wil van de natuur verzamelden. Zo leer je dat soms de planten zelf kiezen met wie zij hun energie willen delen.

Binnen een honingbijenkolonie heerst een strikte hiërarchie. Wereldwijd zijn er ongeveer tien soorten honingbijen, waarvan in Nederland alleen de westelijke honingbij (Apis mellifera) voorkomt. Honingbijen leven in permanente volken en worden gekenmerkt door hun eusociale structuur. Dit betekent dat de bijen samenwerken bij de voortplanting, een duidelijke arbeidsverdeling kennen en dat verschillende generaties gelijktijdig in een kolonie aanwezig zijn.

De dagen daarvoor hadden hevige regenbuien de omgeving getekend, en ook de dag erna zou regenachtig zijn. Gelukkig schonk de maandag ons iets rustiger weer: geen overvloedige regen, al waaierde er wel flink wind. Dit maakte de dag wat speelser en nerveus, want hoewel ik als imker weet dat bijen meestal kalm blijven, kunnen zij bij minder goede omstandigheden toch ongeduldig of defensief worden. Gelukkig voelde iedereen – zowel bij als kind – de wederzijdse nieuwsgierigheid en respect. Zo werd de spanning omgezet in een collectieve viering van de natuur, waarin de bijen en de kinderen van elkaar leerden dat begrip en geduld de sleutel zijn.

Samen begonnen we aan een reis vol ontdekking. Met onbevangen nieuwsgierigheid leerde hij me niet alleen praten met de bijen, maar – nog belangrijker – te luisteren naar hun stille verhalen. Het was in de zachte zoemende taal van de insecten dat ik leerde over doorzettingsvermogen, over het vertrouwen in een natuurkracht die wij mensen nauwelijks te bevatten vermoeden. Ik herinner me de keer dat ik, in de ergernis van de realiteit en het wonder van de natuur, de water halende bijen – de laatste dienaren, die in hun laatste dagen geen honing of stuifmeel verzamelden maar water – moest vangen en op zijn rug laten prikken. Soms waren het er meerdere tegelijk, en altijd met de wetenschap dat hij, ondanks de risico’s, niet allergisch was voor deze illustere remedie. Een chirurg, gewend aan operatieve ingrepen, had nog nooit gezien hoe een rug, waarvan men dacht dat deze operatief hersteld moest worden, plotseling verbeterde dankzij de subtiele aanraking van de natuur.

De meest voorkomende soort is Urtica dioica (de grote brandnetel); deze is terug te vinden op vochtige graslanden, langs bosranden en oude akkers. Tijdens de lente verschijnen jonge, zachte toppen vol energie. Ondanks de herkenbare stekende haren, barst de plant wel van de kracht en voedingsstoffen.